Medicijnen voor de darmen

Darmklachten

De darmen zijn een belangrijk onderdeel van het spijsverteringsstelsel. De darm bestaat uit twee onderdelen, de dunne darm en de dikke darm (inclusief de endeldarm), die allebei een totaal andere rol spelen bij de spijsvertering.

Hoe werkt de spijsvertering?

Het voedsel komt via de mond, slokdarm en maag eerst in de dunne darm en daarna in de dikke darm terecht. Tijdens de reis door het spijsverteringskanaal ondergaat het voedsel allerlei bewerkingen, waarna de belangrijke voedingsstoffen vrijkomen en via de dunne darm in het lichaam worden opgenomen. De onverteerbare resten van het voedsel komen in de dikke darm terecht en worden uiteindelijk als ontlasting afgevoerd via de anus. De wand van de dunne darm bestaat, van buiten naar binnen uit 3 lagen: een dubbele spierlaag, een bindweefsellaag en een slijmvlieslaag. Het slijmvlies van de dunne darm is sterk geplooid. Deze plooien vertonen weer zeer veel vingervormige uitsteekseltjes, de vlokken. De vlokken zijn met het blote oog net zichtbaar en zijn ongeveer 1mm lang. Door de slijmvliesplooien en de vlokken is het oppervlak van de dunne darm sterk vergroot. Het totale oppervlak is ongeveer net zo groot als een tennisveld (150-200m²).

Tussen de plooien en de vlokken liggen kleine klierbuisjes, die darmsap produceren. De wand van de dunne darm bestaat, van buiten naar binnen uit 3 lagen: een dubbele spierlaag, een bindweefsellaag en een slijmvlieslaag. De dikke darm is ongeveer 1,5 meter lang en ligt als een soort omgekeerde "U" in de buikholte. De wand van de dikke darm bestaat, evenals de wand van de dunne darm, uit 3 lagen. Van buiten naar binnen: de dubbele spierlaag, de bindweefsellaag en de slijmvlieslaag. Het slijmvlies van de dikke darm is wel geplooid, maar heeft geen vlokken. Het totale oppervlak van het dikke darmslijmvlies is dan ook veel kleiner (4m²), dan van de dunne darm. Wanneer er voedsel in de dunne darm aanwezig is, zorgen kleine peristaltische bewegingen van de darm ervoor dat het voedsel goed gemengd wordt met spijsverteringssappen. Het voedsel wordt heen en weer geschoven, goed gekneed en heel langzaam in de richting van de dikke darm gestuwd. Het voedsel blijft lange tijd vrijwel op één plaats in de dunne darm. Hierdoor is er voldoende tijd om alle belangrijke voedingsstoffen uit het voedsel op te nemen en aan het bloed af te geven. Als het voedsel volledig verteerd is, dus als alle voedingsstoffen zijn opgenomen, zorgen krachtige peristaltische bewegingen ervoor dat de onverteerbare voedselresten snel worden doorgeschoven naar de dikke darm.

Bij de dikke darm zien we twee soorten peristaltische bewegingen. Door ringvormige insnoeringen, die zich telkens verplaatsen wordt de darminhoud heen en weer geschoven. De darminhoud wordt hierdoor eigenlijk tegengehouden. De dikke darm heeft op die manier voldoende tijd om vocht en zouten uit de dunne massa op te nemen waardoor de ontlasting ingedikt wordt. Enkele keren per dag zorgen krachtige peristaltische bewegingen ervoor dat de ontlasting naar het laatste deel van de darm, de endeldarm, verplaatst wordt. U krijgt dan het bekende 'aandrang-gevoel', het signaal om naar het toilet te gaan. De endeldarm wil de ontlasting kwijt en loost deze via de anus.

Oorzaak darmklachten

Er zijn twee belangrijke darmklachten te onderscheiden; diarree en obstipatie (verstopping). Men spreekt van diarree wanneer men heel vaak naar het toilet moet en daarbij last heeft van een waterige, dunne ontlasting. Diarree ontstaat wanneer de darminhoud te snel door de darmen wordt getransporteerd. Het lichaam heeft dan geen kans vocht aan de darminhoud te onttrekken. Hierdoor komt er te weinig vocht in het lichaam, maar ook belangrijke voedingsstoffen kunnen niet door het lichaam worden opgenomen. Deze vorm van diarree wordt vaak veroorzaakt door een virale of bacteriële infectie. Men spreekt dan van een buikgriep. Diarree kan ook ontstaan door het eten van bedorven voedsel.

Wanneer het voedsel juist te lang in de darmen blijft, doordat de darmperistaltiek vertraagd is, wordt er teveel vocht uit de darminhoud gehaald. Hierdoor wordt de ontlasting hard en wordt het volume van de ontlasting vergroot. De darmen krijgen steeds meer moeite de harde massa door de darmen te persen en deze raken verstopt.